Waarom de combinatie van met het lichaam werken en je ego zo waardevol is en zo goed werkt.

 

Met je lichaam werken is geen hocus pocus zoals zoveel nog wel denken. Het enige wat wij doen is ervoor zorgen dat jouw zenuwstelsel weer rustiger word, en dit met technieken die bewezen zijn. Technieken die jij zelf doet met je lichaam en adem. 

 

  • Worstel je met jezelf?
  • Ben je jezelf kwijt?
  • Weet je niet goed meer wat jíj leuk vindt, wat bij je past?
  • Voelt het alsof je in een gat bent gevallen?
  • Alsof je prima functioneert, maar er mist iets?

 

Je wilt vooruit. Een leven waarin jij weer voorop staat.
Waarin je je goed voelt, je gelukkig voelt maar waarin je vooral jezelf kunt zijn.

En toch lukt dat niet. Je denkt misschien:

“Ik had een fijne jeugd. Mijn ouders waren lief en zorgzaam en er is niets ergs gebeurd.” En dat kan allemaal kloppen.
Maar je lichaam heeft misschien iets anders ervaren, iets wat je met je hoofd vergeten bent. (Ja klinkt gek, maar kan echt) Weet jij nog alles van je jeugd? Soms hoor ik dingen vanuit me jeugd en denk ik, "oja" dat was ook zo. Maar daarvoor wist ik dat niet meer. Dat is hetzelfde met ervaringen die minder leuk waren.  

 

Toch kunnen er momenten zijn geweest waarop je bent afgewezen, niet gezien werd, of je je intens alleen voelde.
Allemaal momenten die jou geraakt hebben en dit hoef je dus niet bewust meer te weten met je hoofd. Maar jouw zenuwstelsel heeft daar wél op gereageerd. Want die pijn (van misschien wel afwijzing) die je toen voelde, die was echt.

 

En toen heeft je systeem (je zenuwstelstel en je ego) besloten: dit wil ik nooit meer voelen.

 

Hoe vaker zo iets gebeurt hoe meer jij onbewust heb je geleerd om je aan te passen, te zorgen voor anderen, rustig te blijven terwijl je dat niet voelt, of juist nog beter je best gaan doen, nog beter presteren, of je bent negatief aandacht gaan vragen, nog drukker worden, vervelende dingen doen. 
En dat voel je nu terug in jezelf, in je leven, je gedrag en je relaties. 
Bijvoorbeeld met please gedrag, controle gedragingen. perfectionisme, jezelf wegcijferen, moeite met verbinden, altijd 'aan' staan, verlatingsangst, bang om niet goed genoeg te zijn..... 

Dat zijn geen bewuste keuzes, die je zo even bewust doet. Dit gaat automatisch, dit heeft je lichaam geleerd vanuit het stukje geen pijn meer willen krijgen en verbinding willen hebben. Om die afwijzing en pijn niet te voelen. Je hoofd weet misschien allang dat je het anders wilt. Maar je zenuwstelsel en ego gedragen zich nog zoals wat het toen geleerd heeft. Maar dit hoeft niet zo te blijven. Dit kan je veranderen. En ja, wij weten uit ervaring dat dit niet alleen gaat met praten, je kan het niet wegpraten of wegdenken.

 

Hoe het werkt: jouw zenuwstelsel en je ego

Je zenuwstelsel is razendsnel. Het scant constant: Hoe voorkom ik pijn en waar kan ik verbinding krijgen.
Zodra er iets gebeurt wat lijkt op iets van vroeger, een blik, een toon, een geluid, een gevoel van afwijzing, reageert je systeem meteen.

Dat gebeurt in je onderbewuste en super snel, vanuit je overlevingsbrein.

Dit deel van het brein heeft maar 1 doel: jou veilig houden. en 'veilig' betekend voor je brein niet alleen 'fysiek' in leven blijven, maar ook geen pijn voelen en verbonden blijven met anderen.

Als kind is die verbinding met je ouders heel belangrijk. Maar ook later op school met de kinderen uit je klas of je vriendinnen, wil je erbij horen. En als je merkt dat als jij jezelf bent tot afwijzing leidt, dan ga je je aanpassen om die verbinding wel te krijgen en om de pijn van afwijzing te vermijden. 

Hoe meer je je hier bewust van wordt en het beter gaat zien en voelen, hoe minder dit ook zal worden, en vooral in combinatie met het werken met je lichaam. 

 

Jouw ego

Zodra jouw zenuwstelsel getriggerd word in het nu (maar op een oude reactie van vroeger) dan komt je ego ook meteen in actie om jou te beschermen tegen die oude pijnen en het verlies van verbinding. Je ego bedenkt razendsnel een oplossing:

  • Je gaat pleasen 
  • Je wordt stil of trekt je terug.
  • Je zorgt voor iedereen behalve jezelf
  • Je doet stoer, sterk of hard
  • Je gaat hard werken of overcompenseren
  • Je probeert alles te controleren en te regelen. 
  • Je gaat dingen bedenken waarom je niet naar die verjaardag zou gaan
  • Je gaat dingen bedenken waarom je niet iets zou doen

Allemaal manieren om te voorkomen dat je die pijn weer gaat voelen, wat je systeem ooit als ‘pijnlijk’ heeft opgeslagen.

Dat is waarom je steeds in hetzelfde gedrag schiet. Niet omdat je het wilt maar omdat je zenuwstelsel het signaal geeft,
 je overlevingsbrein alarm slaat en je ego denkt: ik los dit wel op.

 

De diepe behoefte aan verbinding (en het vermijden van pijn)

Uiteindelijk zoeken we allemaal hetzelfde: verbinding. (Dit omdat je oerbrein wilt overleven en verbinding is een grotere kans op overleven)
Als kind is die verbinding met je ouders essentieel,  is het nodig om je veilig te voelen, om te kunnen groeien, om jezelf te ontwikkelen. Maar wat als je die verbinding dreigde te verliezen?
Wat als je als kind jezelf was, en daarop werd gecorrigeerd, afgewezen, bekritiseerd of genegeerd? Of nog erger, je werd mishandeld, vernederd of dood verzwegen. 

Dan gebeurt er iets diep vanbinnen. Je leert: “Als ik mezelf ben, raak ik de verbinding kwijt.”
En je voelt ook: “Dit doet pijn, dit wil ik nooit meer voelen.”

Dus ga je je aanpassen.

 

Niet omdat je dat wilt, maar omdat je systeem er alles aan doet om:

  • Pijn te vermijden
  • Verbinding terug te krijgen en te behouden.

 

Je maakt jezelf kleiner, rustiger, liever, drukker, sterker, wat er maar nodig is om verbinding te krijgen.
Want je overlevingsbrein wil maar één ding: dat je veilig bent.
En voor een kind betekent dat: alleen zijn is niet veilig. 

Dus laat je steeds een stukje van jezelf los om die verbinding te behouden.
Tot dat je ouder wordt en op een dag denkt:

 

“Wie ben ik nou eigenlijk? Wat wil ik in mijn leven. Ik weet niet meer wie ik eigenlijk ben.”

 

Wij werken met veel mensen die zeggen: “Mijn jeugd was gewoon goed.”

Ook wij stonden er zo in, het was gewoon goed. Maar naarmate ik steeds meer ging loslaten en aan mezelf ging werken, kwamen er toch dingen boven. Dingen die er gebeurt waren die ik niet eens meer wist. Dingen die mijn brein heel hard had weggeduwd. Maar het gaat er niet eens om, of je erachter komt waarom het was. Het gaat erom dat jij je zenuwstelsel weer tot rust wilt brengen, uit de overlevingsgedragingen en jij weer jezelf wordt. 

 

Je hoofd weet het soms niet eens meer, maar je lichaam vergeet het niet!

Je hoofd kan het vergeten maar jouw zenuwstelsel en overlevingsbrein onthouden dit absoluut wel. Want die willen geen pijn en wel verbinding. 

Veel klanten zeggen:

  • Ik heb een goede jeugd gehad, veel vrienden en lieve ouders. 
  • Volgens mij was er niks aan de hand.
  • Mijn ouders waren er en ze waren lief en zorgzaam.
  • Of je hoofd heeft het gewoon opgeslagen als: zo was het nou eenmaal.
    Maar toch zijn er dingen gebeurt die ervoor gezorgd hebben dat jouw zenuwstelsel heeft gereageerd en jouw ego er voor gezorgd heeft dat jij bent gaan aanpassen, en dat jij langzaam steeds meer jezelf bent gaan kwijtraken. 

 

En je hoeft je ouders ook helemaal niet de schuld te geven. 

Maar je mag wél erkennen wat het met jou heeft gedaan. Wat je misschien niet hebt gekregen, terwijl je het wel nodig had.
Wat je bent gaan doen, pleasen, zorgen, sterk zijn omdat je ergens voelde: zo hoor ik erbij, zo vermijd ik pijn en zo krijg ik verbinding. Alleen de verbinding met jezelf ging steeds verder weg. 

Je ouders deden wat ze konden met wat zij zelf hadden geleerd en meegemaakt. Ook zij namen dingen mee uit hun eigen jeugd, met hun eigen pijnen en patronen. Dat verzacht het misschien, maar het verandert niet wat het met jou gedaan heeft.

Erkenning betekent niet dat je ondankbaar bent. Het betekent dat je eerlijk durft te zijn. Zonder verwijt, maar ook zonder jezelf nog langer te negeren.

 

Daarnaast zijn er ook situaties die vaak wél als trauma worden herkend:

Seksueel misbruik, verkrachting, incest, langdurige verwaarlozing of emotioneel geweld.
Heftige ervaringen die soms bewust herinnerd worden, en soms juist volledig zijn weggestopt om te kunnen overleven.

Ook dan weet je zenuwstelsel het nog. Niet alleen hoe je je toen voelde maar ook hoe je lichaam toen móést reageren om de pijn te vermijden en de verbinding te behouden.

  • Misschien trok je je terug.
  • Misschien verdoofde je je gevoel.
  • Misschien zette je jezelf juist schrap of ging overcompenseren.

Je lichaam deed wat nodig was en heeft dat opgeslagen als: zo moet het dus voortaan.

Die reactie blijft actief. Tot jij je lichaam laat ervaren dat het nu anders mag.


En emoties, die slaan zich op in je lichaam

Wat je toen niet kon of durfde te voelen, verdriet, angst, boosheid, machteloosheid verdwijnt niet zomaar. Je systeem slaat het op. In je buik, in je borst, je ademhaling, je spieren, je bindweefsel. Zelfs als jij denkt dat het weg is, draagt je lichaam het nog met zich mee. En dat voel je, in je spanning, in je onrust, in je geirriteerdheid, in je vermoeidheid, in het gevoel van vastzitten. Door onze technieken kan je deze diepe emoties, die diep begraven liggen alsnog voelen en loslaten. Dit helpt jouw zenuwstelstel nog meer in balans te brengen, dit zorgt voor veel meer rust, het zorgt ervoor dat je jezelf nog meer wordt en dat je steeds meer voor jezelf gaat staan en kiezen. 

Wat kan er veranderen als je met ons aan de slag gaat.

 

Zodra we gaan werken met jouw zenuwstelsel, gebeurt er iets bijzonders.

Je systeem dat al die tijd op scherp stond kan eindelijk meer gaan ontspannen. Niet in je hoofd, maar echt in je lichaam. (de onderbewuste reacties) En als je zenuwstelsel rustiger wordt, dan hoeft die jou ook niet meer zo hard te beschermen.

Dan:

  • Durf je weer jezelf te zijn
  • Reageer je minder heftig op triggers
  • Kun je makkelijker jezelf zijn, ook in contact met anderen
  • Voel je wat je wél wilt, in plaats van wat er van je verwacht wordt
  • Durf je vaker nee te zeggen
  • Word je minder bang om het fout te doen
  • Kun je ontspannen, zonder schuldgevoel
  • En maak je keuzes die bij jou passen

Dat is geen hocus pokus. Dit is wat er gebeurt als je lichaam leert: het is nu 'veilig'. Ik mag mezelf weer zijn ik mag weer ontspannen. 

 

We werken met het lichaam, maar ook met het bewustzijn. Deze combinatie kan niet zonder elkaar. Omdat ze zo met elkaar verbonden zijn is het werken met beide super effectief en zullen er echt stappen gemaakt worden.  Want naast het zenuwstelsel heb je ook nog dat stemmetje in je hoofd. Dat zich overal mee bemoeit, dat twijfelt, controle wil en je kleiner kan houden.

Wij helpen je herkennen wat daar gebeurt en loslaten wat er nog in je systeem zit opgeslagen. 


Zodat je zenuwstelsel minder getriggerd zal worden in situaties en je niet meer automatisch meegaat in die oude stem, maar leert: dit is mijn ego en ik kies iets anders.

Want als je lichaam rustiger is én je weet wat er in je hoofd speelt, kun je eindelijk jezelf zijn. Zonder aangepast gedrag. Zonder maskers. En dat is pas leven! 

 

 

Onze keuze

Wij hebben ook diepe processen gehad met onszelf. We hebben zelf ervaren wat dit inhoudt, denk aan groot trauma, depressie (gedachten van dood willen), burn-out, angst en paniekaanvallen, jezelf niet durven zijn.... Maar door wat wij nu aanbieden zelf te zijn ondergaan hebben wij nu een heel ander leven! We genieten volop, onze relatie gaat door het dak. We leven zoals wij dat willen en hebben veel meer rust.